İş zordu. Demirle uğraştığımız için bana yük, ağır geliyordu. Usta, tut ucundan derdi; sonra hızlı hızlı yürürdü. 70-80

kiloluk konsolları taşırdık. Ben “Yavaş ol abi”dedikçe, o “Çabuk ol” derdi. Yine ilk geldiğim yıllardı. Matkapla çalışırdım. Ama matkabın işin işlendiği tablasına boyum yetişmezdi. Önce tabana lastik,üzerine takoz koyar; üstüne çıkardım. Ancak öyle yetişirdim. İşi mengeneyle bağladığımız için, kayma olasılığı yoktu. Matkabın koluna eriştiğimde işi görürdüm.Bu dönemde bir de kaza geçirdim. Dik duran demirlerin ayağımı kesebileceğini düşünmemiştim. Ayakkabımı deldiği gibi,ayak parmak arasından kesti. Çok acı çektim. Ama bir sakatlık bırakmadan geçti(s.11).