Balamir, A.(1982); “Türkiye’de İmalat Sanayiindeki Çocuk İşgücü”, Nüfusbilim Dergisi, 4, s. 99-117

Yararlanılan Kaynak Sayısı: 11

Kapsam:

Tarihsel süreç içinde ortadan kalkması beklenen çocuk istihdamının, az gelişmiş ülkelerde hala yaygın olarak kullanılageldiğini vurgulayan çalışmada, Türkiye’de 1979 yılında yürütülen bir saha çalışmasının bulguları ile karşılaştırılarak ülkemizde tarım sektörü dışındaki çocuk işgücünün boyutları üzerine tahminde bulunulmaktadır. Ülkemizde çocukların istihdam edildiği başlıca sektörler, imalat sanayiimizdeki işgücü hacimleri ve küçük imalat sanayiinde çalışan nüfus konusundaki verileri, Türkiye’de çocuk işgücünün hacmi üzerine veriler izlemektedir. Niceliksel yanı ağır basan çalışma, çocuk işgücünün boyutlarının sağlıklı biçimde ortaya konabilmesi aşamasında, uygulanagelen politikalarda ve sayımlardaki yöntemlerde değişiklik önerilerinde bulunmaktadır.

Makaleden Bir Alıntı:

İmalat sanayiinin yanı sıra perakende ticaret, lokantalar ve oteller, çeşitli kişisel hizmetler ve iyi tanımlanmamış marjinal işler gibi çocukların yine yaygın olarak istihdam edildikleri faaliyet kollarında da, benzer nedenlerle eksik beyan ya da eksik sayım olabileceği öne sürülebilir. Bu işkollarındaki eksik beyan ya da sayımın, kabaca imalat sanayiindeki oranda olduğu varsayıldığında, tarım sektörü dışında istihdam edilen 15 yaşından küçük çocukların sayısı 1970 Genel Nüfus Sayımı’ndaki gibi 118.206 değil 431.837 olarak bulunmaktadır. Son hafta iş arayanlar da bu tahmine dahil edildiğinde sayı 447.373’e yükselmektedir. Türkiye’deki çocuk işgücü konusunda bu sayının bile gerçeği tam olarak yansıtmadığı öne sürülebilir. Bu sayılar doğru kabul edildiğinde, Türkiye’de 1970 yılında imalat sektöründeki tüm iktisaden faal nüfus, (son hafta iş arayanlar dışarıda bırakıldığında), 1.287.800 yerine; 1.287.800+431.837-118.206=1.601.431 olarak, 15 yaş altındaki çocukların bunun içindeki oranı ise %5 yerine %27 olarak bulunmaktadır. (s.112)

Bazı Anahtar Sözcükler:

çocuk istihdamı, çocuk emeği, nüfus